5 معمار زن موثر در تاریخ معماری

در مطلب امروز آرکاپلاس قصد داریم که به معرفی 5 معمار زن که تاریخ معماری را با شگفتی‌هایی مواجه کرده‌اند بپردازیم. هر کدام از این زنان که در ادامه نام آن‌ها آورده شده است، به عنوان انسان‌هایی توانمند، سهم بزرگی در ساختن محیط ما داشته‌اند.

 

لینا بو باردی (1914-1992)

لینا بو باردی فعال و عملگرای تاثیرگذار و یک معمار احساساتی ایتالیایی بود. او از دانشکده رم فارغ‌التحصیل شد و بیشتر زندگی کاری خود را در برزیل سپری کرد.

شهرت لینا به خاطر معماری مدرن و البته انسان‌دوستانه اوست. یک نمونه از فعالیت‌های او جلوگیری از تخریب کارخانه‌ای در برزیل بود. او پس از جلوگیری از تخریب کارخانه، آن را به یک شاهکار معماری، و مرکزی برای گذراندن اوقات فراغت که به فرهنگ منطقه خدمت می‌کرد، تبدیل نمود.

لینا بو باردی در جایی گفته است:«زمانِ خطی یک اختراع غربی است. زمان مانند یک خط مستقیم نیست، بلکه گرهی عجیب است که در آن هر لحظه می‌توان نقاط را انتخاب و راه حل‌ها را بدون شروع یا پایان خلق کرد.»

Teatro Oficina یکی از طرح‌های اوست که در آن یک فضای منعطف ایجاد کرد. این طرح به گونه‌ای اجرا شده که باعث از بین رفتن تمایز میان بازیگر و مخاطب می‌شود. او همچنین خانه شیشه‌ای (Casa de Vidro)، موزه هنر سائو پائولو و آسیاب شکر که به موزه صنایع دستی تبدیل شده است را نیز طراحی کرد.

خانه ی شیشه‌ای – واقع در سائو پائولو

سوفیا هیدن بنت (1868-1953)

سوفیا هیدن بنت، یک معمار زن آمریکایی و اهل سانتیاگو بود. او اولین زنی است که موفق به دریافت مدرک معماری از موسسه فناوری ماساچوست شد.

شهرت او به خاطر طراحی‌های زیبایی است که در بردارنده جزئیات رنسانس ایتالیا، ترکیب‌بندی ساده و استفاده از آلاچیق‌ها و نورگیرهای سقفی بود.

او در سن 21 سالگی در مسابقه‌ای برای طراحی و اجرای ساختمان زنان شرکت کرد. این مسابقه در بخشی از نمایشگاه جهانی در شیکاگو توسط دانیل برنهایم برگزار شده بود. او در حالی در این مسابقه شرکت کرد که همکاران زن وی از حضور در این مسابقه خودداری کردند. با توجه به مبلغ اعطا شده، که یک دهم مبلغی بود که همکاران مرد او به دست آورده بودند و صرف نظر از تفکرات تبعیض جنسی، وارد این رقابت شد و موفق به کسب مقام اول گردید.

در آن زمان، ساخت و ساز برای یک زن معمار 21 ساله فرآیند ساده‌ای نبود و او فشار زیادی را متحمل می‌شد. اگر چه سرانجام ناامیدی وی به عنوان نمونه‌ای دال بر عدم توانایی زنان جهت نظارت بر ساخت و ساز عنوان شد، اما این ساختمان به دلیل ظرافت طراحی، ذوق هنری، نبوغ و زیبایی موفق به دریافت جایزه شد.

ساختمان زنان – شیکاگو

ماریون ماهونی گریفین (1871-1961)

گریفین یک هنرمند و یکی از اولین معماران زن در جهان است که دارای مجوز ساخت و ساز بود. او یک معمار آمریکایی و فارغ‌التحصیل دانشگاه MIT آمریکا بود. او همچنین به عنوان یکی از اعضای اصلی مکتب پرایری (Prairie) شناخته می‌شد.

رینر بانهام از او به عنوان بزرگ‌ترین معمار نسل خود یاد می‌کرد. ماریون ماهونی اولین کارمند فرانک لوید رایت نیز بود.

رندرها و تصاویر ماریون به طور گسترده دیده نشد، زیرا همانگونه که از رایت انتظار می‌رفت برای هیچ کدام از این آثار ارزشی قایل نبود.

رایت پیشنهاد واگذار کردن مدیریت استودیو را به ماریون داد اما او این پیشنهاد را رد کرد. در نهایت با این شرط که کنترل کامل تمامی بخش طراحی را در اختیار بگیرد، حاضر به پذیرفتن پیشنهاد جانشینی رایت شد.

ماریون ماهونی با والتر گریفین ازدواج کرد. آن‌ها با همکاری یکدیگر موفق شدند که مسابقه سفارش طراحی پایتخت جدید استرالیا، یعنی کانبرا را برنده شوند. او همچنین عمارت هنری فورد در شهر دیربورن و خانه آمبرگ را در میشیگان طراحی کرد.

آیلین گری ( 1878-1976)

گری یک نوگرا، طراح مبلمان و یک معمار زن ایرلندی بود. او که در سوهو کار می‌کرد، مهارت‌های خود را ارتقا داد. طولی نکشید که از سوی مشتریان ثروتمند برای طراحی داخلی سفارشاتی را دریافت کرد.

گری بر این باور بود که برای خلق کردن هر چیز، ابتدا باید همه چیز را زیر سوال برد.

او در طول زندگی کاریش طرح‌های زیبا و متفاوتی خلق کرد. یکی از کارهای معروف او، خانه‌ای ویلایی در جنوب فرانسه است که برای خودش و ژان بدوویچ طراحی کرد. او در آن زمان با معمار مدرنیست فرانسوی متولد سوئیس یعنی لوکوربوزیه آشنایی داشت. لوکوربوزیه در سال‌های 1938 و 1939 به عنوان مهمان دراین خانه اقامت داشت. او در این دوره زمانی علاقه زیادی نسبت به آن خانه پیدا کرد. همین امر باعث شد تا نقاشی‌هایی را بر روی دیوارهای ساده و سفید آنجا بکشد و گاهی هم به صورت بی‌هدف نقاشی کند. این عمل لوکوربوزیه هر دلیلی که داشت، باعث عصبانیت گری شد. گری این نقاشی‌های دیواری را خرابکارانه و نوعی دشمنی با علم و هنر دانست.

 

نورما مریک کلارک (1928-2012)

کلارک یکی از بزرگ‌ترین معماران زن و اولین زن آفریقایی-آمریکایی است که‌‌ در میان همکاران زن خود، موفق شد به عضویت موسسه معماری آمریکا (AIA) درآید. او یک معمار زن آمریکاییِ آفریقایی تبار است که از دانشگاه کلمبیا فارغ‌التحصیل شد.

او معماری قوی و دارای دیدی بلندپروازنه بود. کلارک کارش را در شرکت گروئن و همکاران (Gruen Associated) شروع کرد. جایی که پس از چند سال توانست مدیر شرکت شود. وی با ترک شرکت گروئن و همکاران، پس از مدت کوتاهی بزرگ‌ترین و تنها شرکت زن محور جهان تا آن زمان را با نام کلارک، سیگل و دایمون، پایه‌گذاری کرد.

کلارک به خاطر طراحی و اجراهای بی‌نظیر و ساخت پروژه‌های پرشمار به شهرت رسید.

کیفیت بسیاری از پروژه‌های او به حدی بالا است که حتی امروزه نیز نمی‌توان نمونه چنین کیفیتی را در کارهای بسیاری از معماران مشاهده کرد. از ساخت و سازهای بزرگ او می‌توان به ترمینالِ یکِ لاکس، سفارت آمریکا در توکیو و فاکس پلازا در سانفرانسیسکو اشاره کرد.